De bijzondere sportwereld

Sport is een bijzondere sector. Ik las een tijdje geleden deze uitspraak: "Ik heb geen trainerscursus gevolgd, want ik vind die geen toegevoegde waarde hebben. Als je zelf een volleybalcarrière hebt gehad weet je meer dan menig cursist, denk ik.

Stel je voor dat jouw chirurg zou zeggen: "Ik heb geen universitaire opleiding gevolgd. Ik ben zelf al zeven keer geopereerd waaronder al twee maal aan mijn linkerenkel en weet meer dan menig dokter, denk ik." of de passagier die al tien jaar met busabonnement reist, vandaag de bus zal rijden. Een groep-8-er van 12 jaar die claimt dat hij of zij met een achtjarige-carrière op de basisschool wel de nieuwe meester of juf wordt of de buurman die al 25 jaar in het huis naast jullie huis woont en daarom wel denkt een huis te kunnen bouwen. 


De schade van die laatste misvatting zien we wekelijks in "Help, mijn man is klusser".

Over schade van ervaringsdeskundigen gesproken, de astronaut die op basis van het feit dat hij één keer de aarde van een grote afstand had kunnen bekijken ook dacht klimaat-wetenschapper te zijn, Wubbo Ockels, liet een waslijst aan halfbakken mislukte projecten na. 

In geen enkele sector behalve sport en in één andere sector is het adagium zo wijdverspreid dat spelerservaring meer dan voldoende opleiding is om trainer te worden. 

Het ergste is dat natuurlijk in het ons-kent-ons wereldje van de profvoetballers waar mogelijk nog smalender gedaan wordt over opleidingen van Zeist dan de uitspraak hierboven. Onder de oppervlakte van successen als die van ex-voetballers Ancelotti en Guardiola zijn cijfers over ex-profvoetballers die bewijzen dat de meeste goede ex-spelers nog geen goede trainers zijn. Zelfs goede trainers zijn vaak geen goede trainers. Lees dit maar eens.

In de uitspraak zit nog iets anders merkwaardigs. Zou je niet moeten vergelijken met andere trainers die op hetzelfde niveau actief zijn in plaats van met cursisten?

Voor degene die zich nog afvragen in welke andere sector ervaring blijkbaar het enige criterium is: coaching. Zelf verslaafd bent geweest of als op een andere manier flink in de shit te hebben gezeten, is blijkbaar een vrijbrief om anderen te gaan vertellen hoe je er weer uit komt. Vaak zijn de plannen om coach te worden er al, terwijl ze zelf nog midden in de ellende zitten. Veel mensen zitten tegenwoordig blijkbaar in de problemen want coaches schieten als paddenstoelen de grond uit

Als je wel een opleiding volgt dan zal merken dat er inderdaad zaken zijn die je al eerder hebt meegemaakt. Dat is niet erg en heet voorkennis en zoals opleiders geleerd hebben, voorkennis is noodzakelijk om weer nieuwe zaken te kunnen leren.

De goede opleiders zullen leertrajecten passen maken bij jouw ervaring en kunde net als goede trainers overigens, die training passend maken voor al hun spelers. De ene trainer zal wat anders leren dan de andere trainer, zoals ook verschillende spelers verschillende zaken leren binnen een volleybaltraining. Differentiëren heet dat. 

Goed, lang verhaal kort, ja, spelerservaring kan helpen, maar trainer zijn is echt wat anders als speler zijn, zoals patiënt wat anders is als chirurg, astronaut wat anders als klimaatwetenschapper, bewoner van een huis wat anders als bouwvakker en verslaafd zijn wat anders is als een goede coach worden. Dus, doe me een lol, en volg opleidingen als je een goede trainer wilt worden. Of chirurg, klimaatwetenschapper, bouwvakker, of coach. 

Reacties