"Mmm, nummer 13 aan de opslag. Vorige maal ook al twee maal gescoord. Ik hoop dat we de side-out snel maken. Komt ie ... de opslag. Aaaiii, slecht verwerkt, gelukkig nog een aanval ... sh*t, blok, punt tegenpartij. 23-21. Wordt spannend. Zal ik ... nee, nog niet. Ze kunnen het.
- "OK, JULLIE KUNNEN HET! Side out spelen."
"Volgende opslag. Als ze maar niet ... oei, die gaat niet goed, ace. 23-22. Ok, dan nu maar."
- "SCHEIDS ... time-out!"
Een herkenbaar kijkje in het hoofd van de coach?
Een vraag aan volleybalcoaches die deze blog lezen: "Wanneer neem je een time-out en waarom? Doe je dat op gevoel of waarop beslis je?" Ik ben benieuwd naar jullie overwegingen.
Ik neem alvast een voorschot op jullie antwoorden. Ik denk dat veel coaches time-outs nemen als een aantal punten op rij verloren wordt of in spannende situatie rond het einde van de set. In de meeste gevallen is de reden voor het nemen van een time-out dat coaches willen bewerkstelligen dat het beter gaat, dus dat na de time-out het eigen team gemiddeld meer punten per punt van de tegenpartij maakt als ervoor.
De volgende vraag aan jullie is: "lukt dat ook?"
Ik snap dat ik als antwoord veel mooie verhalen krijg van situaties waarin het team na een time-out het veel beter ging doen als ervoor. Zo weet ik ook nog van die keer dat we 23-19 achter stonden en na een time-out de set toch binnensleepten. Of die keer dat de tegenpartij van 21-14 terugkwam tot 21-20 en dat we na een time-out alsnog met 25-21 wonnen. Alleen dat is slechts incidenteel bewijs. Ik ben ook zoek naar structurele gegevens, structureel bewijs.
Er is - voor zover ik weet - geen inzicht over het structurele effect van het nemen van de time-outs (of juist het niet) op de prestatie.
Bij time-outs geldt FOMO (the Fear Of Missing Out). The "Fear of Missing Out" betekent dat je bang bent om iets leuks of belangrijks te missen wat anderen wel doen. Met de opkomst van sociale media is deze angst meer in de belangstelling gekomen omdat via social media beter te zien is wat anderen doen en jij mist omdat je er niet bij bent.
Belangrijk bij FOMO zijn de verwachtingen van de spelers en de coach. Stel dat een team een wedstrijd verliest en de coach heeft geen time-outs genomen, dan krijgt hij waarschijnlijk veel vragen van anderen over waarom hij toch geen time-out heeft genomen? Het team verwacht in die situaties een time-out en leunt er als het ware op. Voor de zekerheid neemt elke coach daarom een time out, omdat hij anders het idee heeft dat zij iets laten liggen.
Alleen misschien heeft het niet nemen wel een betere invloed op de prestatie dan wel nemen? We weten dat niet en met FOMO zullen we het ook niet weten.
Wat dat betreft was de Volleybal Nations League een interessant experiment. Daar moest de eerste time-out voor de 12 punten worden genomen en konden time-outs niet worden opgespaard tot het einde van de set. Ik weet niet of dat prestaties heeft beïnvloed maar dat zou een leuk onderzoek zijn.
Ik ben benieuwd of er coaches zijn die het risico van missing out durven nemen en vaker geen time-outs te nemen terwijl de situatie er misschien wel om vraagt?
Ik hoor graag jullie ervaringen en overwegingen en ik ga zelf dit seizoen eens met het team overleggen over hun verwachtingen en misschien vaak geen time-out nemen, omdat het team dat ook niet verwacht ;-)
Reacties
Een reactie posten