Ze zijn het perfecte symbool. De vier jongens lieten zien dat ze met een gecontroleerde pass, ruime set-ups en bekeken ballen naar de overkant de wedstrijden onder controle hadden en lieten de tegenstanders, vaak letterlijk, alle hoeken van het veld zien.
Tegelijkertijd lieten de heren ook de wens tot ander en aantrekkelijk volleybal zien. De gecontroleerde ballen uit de paragraaf hierboven werden afgewisseld met pogingen tot harde smashes waarbij menig toeschouwer weg moest duiken om de ongecontroleerde projectielen te ontwijken die meters en meters uitgeslagen werden en er werd regelmatig een poging tot een sprongservice gedaan, die soms in maar vaak ook achter of naast het veld landden. De vier heren wonnen gisteren het toernooi met overmacht in de jongste (N5) klasse van het Internationale CMV-toernooi in St. Anthonis.
We staan aan de vooravond van belangrijke beslissingen in het jeugdvolleybal en de jongens zijn het symbool ervoor. Er is een werkgroep bezig die kijkt naar hoe het huidige CMV ook de komende 25 jaar verder zal gaan. Zoals vaker bij dit soort onderwerpen, dreigt ook hier de discussie in twee kampen te verzanden die weinig oog en oor voor elkaar lijken te hebben, met de Nevobo als een boksscheidsrechter in het midden.
Het ene kamp gesymboliseerd door het verzorgde spel van de heren winnaars en voorgekomen uit het aanleren van volleybal volgens de leerlijnen van het CMV, het andere kamp gesymboliseerd door de smashes en sprongservices die de jongens ook graag deden en die volleybal juist tot een spectaculaire en coole sport maken.
Aan de ene kant de "oude" CMV-ers die techniek en leerlijnen tot het belangrijkste doel hebben gemaakt en attractiviteit niet (lijkt) te waarderen, de andere kant de "nieuwe" Action Volley-ers die vooral de sport een nieuw en aantrekkelijk elan wil geven en techniek maar bijzaak (lijkt) te vinden.
Ik spreek regelmatig betrokken mensen en wat daarbij opvalt is dat de discussie niet altijd over de inhoud gaat, maar op de man gespeeld wordt. Ik hoef jullie niet uit te leggen dat de vier jongens uit het team en alle andere jeugdvolleyballers van Nederland niets hebben aan argumenten als "hij heeft máár vijf jaar ervaring als jeugdtrainer" of "hij wil toch niet luisteren".
In een poging de discussie op inhoud te beslechten schrijf ik een blog met de inhoudelijke argumenten netjes op een rij. Mijn simpele argument is dat het volgens mij echt(!!) mogelijk is om de best-of-both-worlds te vinden zolang we maar bereid zijn om te luisteren, de eigen argumenten niet in beton te storten en vooral het spel van de jongens van gisteren voor ogen houden: zowel goed als aantrekkelijk is wat de toekomst van volleybal nodig heeft. CMV gaat niet verloren maar wordt juist beter met nieuwe elementen. Je moet dan wel los durven laten.
De inhoudelijk discussie beschrijf ik in zijn geheel in een tweede blog.
Hier in deze de TL;DR versie: CMV is een uitstekende poging geweest om de technisch lastige sport volleybal ook voor de jeugd tot 12 jaar onder controle te krijgen. Dit is gedaan door beginnerselementen als gooien en vangen toe te voegen. Echter in de vaart om alles netjes technisch verantwoord te krijgen zijn, zijn een aantal elementen van het volleybal als (te) lastig bestempeld en werden die vooral door middel van verboden op verschillende niveaus tegengegaan.
Voorbeelden daarvan zijn blokken, aanvallen (smash), bovenhands opslaan of sprongservice. Wat blijkt is een verbod wellicht niet de juiste manier is om dat te controleren en dit juist heeft geleid tot een suf imago van het CMV.
Er is ooit gekozen om vier spelers in het veld te zetten. Echter met drie of twee spelers blijk je ook uitstekend uit de voeten te kunnen en leidt tot veel meer beweging en balcontacten.
In de tussentijd zijn er nieuwe zaken ontwikkeld als Smashbal, Action Volley en is ook buiten het volleybal Breed Motorisch Ontwikkelen (BMO) geïntroduceerd, en zijn er manieren bedacht om met jeugdcompetitie om te gaan, zoals bijvoorbeeld bij de KNVB
Inmiddels lijkt het zinvol om aanpassingen te maken en eigenlijk is die conclusie vijf jaar geleden al getrokken. Het komt er nu op neer de tering naar de nering te zetten. Er is m.i. een goede mix mogelijk van alle elementen waarbij de volleybalgrammatica duidelijk zichtbaar blijft en waarbij zowel de kans om het goed te leren spelen en ook aantrekkelijk spelen gewaarborgd kunnen worden.
Ik wens Guus, Adri, Remko, Rachel, Arnoud, Bas, Marlies, Kim, Rita, Jorg, Jeroen, Hein, Peter en Kitty veel succes en wijsheid toe. Een quote uit de Yoga-zaal ter ondersteuning "Leave your ego at the door", het gaat niet om jullie, het gaat om de vier toernooiwinnaars en de rest van jeugdvolleyballend Nederland, en zij rekenen op jullie!
Reacties
Een reactie posten