Wat de trainer ziet

Het onderstaande plaatje is afkomstig uit het boek van R.L. Gregory, genaamd ‘The Intelligent Eye‘. 

Het plaatje is R.L. Gregory gemaakt om te laten zien dat de mens van een aantal losse vlekken een betekenisvolle voorstelling van een snuffelde hond maakt.

Deze blog begint met dit plaatje vooral ter illustratie van het feit dat je naar iets kunt kijken maar dat je zonder bepaalde kennis soms niets ziet. Zo zien mensen die voor het eerst  naar dit plaatje kijken alleen maar vlekken en geen hond. Bijzonder is dat als de hond eenmaal ziet, je de hond nooit meer niet kan zien. Je hersenen kunnen niet meer terug naar de stand van alleen vlekken zien.

Ik mag volleybaltrainerscursussen verzorgen en een belangrijk onderwerp in mijn opzet van de cursus is kijken en zien. Uiteraard gaat het binnen volleybalcursussen over onderwerpen als hoe je een opslag technisch uitvoert, hoe je een verdedigingssysteem aanleert of hoe je een oefening organiseert. Ik beweer dat je aan niks met deze onderwerpen kan, als je niet eerst leert zien en kijken is daarbij niet hetzelfde als zien.

Misschien dat dit filmpje meer duidelijkheid geeft. 

Iedereen kan naar het filmpje kijken maar wat zien we? Spoiler; de scheidsrechter ziet het niet.

De volleyballeek en de scheidsrechter zien een perfect punt gescoord worden, een geoefend volleybaloog ziet wat anders.

Kijken en leren zien als trainer is een moeilijke vaardigheid en kost veel tijd. In de sporthal barst het van de spelers die een aanloop hebben die de Amerikanen 'Goofy-voeten" noemen. Een rechtshandige speler zet hierbij de laatste grote pas in met links en sluit aan met rechts, een linkshandige doet het omgekeerde. 

Is dat fout? Ja en nee. Henk-Jan Held en de Bulgaarse reus Lyubomir Ganev speelden in de wereldtop met deze aanpassing. Echter het heeft nadelen omdat je zo de volledige romprotatie niet goed kunt in zetten bij de aanval en het verdient de voorkeur om de aanloop anders aan te leren.

Het aanleren vereist echter iemand bij de CMV of C-jeugd die het ziet, want dat is het moment waarop je dat nog makkelijk aan kunt leren. Als ik bij mijn cursussen filmpjes vertoon van aanvallende spelers waarvan sommige deze aanpassing hebben, dan zijn er niet veel cursisten die het probleem signaleren.

Zien heb je ook nodig bij het leren van een verdedigingssysteem of organiseren van een oefening. Als je niet ziet dat een speler verkeerd staat of niet waar precies een oefening wordt opgehouden, kun je ook geen aanwijzingen geven of de oefening aanpassen. 

Een accent bij een techniek, de vragen "loopt het?", "lukt het?", "leeft het?" en "leert het?" bij het organiseren van een oefening of het bewust onderdrukken van de natuurlijke neiging om vooral naar de bal te kijken, geven beginnende trainers richting in kijken en helpt ze te zien.

Zien we dan allemaal hetzelfde? Nee, natuurlijk niet. Dat bewijst de discussie over wit/goud of blauw/zwart die het internet een aantal jaar geleden teisterden. Maar dat maakt het vak van volleybaltrainer juist boeiend. Discussie is ook een belangrijk onderdeel van de opleiding. In vlekken hoeft een volleybaltrainer niet alleen maar honden te zien. 

Als je de opleiding tot volleybaltrainer ook wat lijkt, neem dan contact op.